Samos, oude liefde roest niet!!
Door: Carolien
Blijf op de hoogte en volg Carolien
18 Mei 2018 | Griekenland, Kokkárion
Na 3 jaar camperen door Europa, dit jaar terug naar onze oude liefde, Samos. Omdat we hier 3 weken blijven, gekozen voor een appartement, Christinangela, en dat bleek een prima keus. Een quad gehuurd bij het verhuurbedrijf waar we meestal terechtkomen, en na Manolis 1 en Manolis 2, hebben we nu te maken met Steve (hij heeft ook nog een Griekse naam, maar die ben ik vergeten). De eerste paar dagen was er nog veel wind, maar inmiddels is het bijna windstil en behoorlijk warm, dus zijn we blij als we 's morgens op de quad stappen en gas kunnen geven.
Natuurlijk even naar Koumaradei voor een lunch op het Panorama-terras met uitzicht op het vliegveld. De taverne wordt nog steeds gerund door hetzelfde Duitse echtpaar, die inmiddels een aardig woordje Grieks spreken. We komen nu zo'n jaar of 17 op Samos en natuurlijk hebben we al de nodige veranderingen meegemaakt. In deze taverne zijn we nu met de 3de eigenaar bezig.
Een dagje Drakei mag natuurlijk ook niet ontbreken, altijd een prachtige rit, maar wat een eind. Hemelsbreed ligt het hier helemaal niet zo ver vandaan, maar omdat er maar één weg naar toe gaat, moeten we het hele eiland over. Toen we hier voor het eerst kwamen waren er al plannen om de weg door te trekken van Drakei naar Karlovassi; misschien zijn die plannen er nog steeds, haha. Voor het dorp zou dit wel goed zijn, want alle jongeren trekken hier weg. Het ligt behoorlijk geïsoleerd en veel werkgelegenheid is er niet. Wij noemen het altijd "het eind van de wereld". Op Samos liggen natuurlijk heel veel dorpen aan zee, maar Drakei is één van de hoogst gelegen bergdorpjes; 3 keer raden waar de botenbouwers zitten........haha.
In Drakei gaan we altijd lunchen bij het meest chaotische terras van het eiland. We hadden de quad aan het begin van het dorp geparkeerd en waren er al op voorbereid dat we de priester van ons af zouden moeten slaan (bij wijze van spreken natuurlijk). Deze priester heeft namelijk ook een taverne en hij staat altijd midden op de weg om je naar binnen te loodsen. Maar vandaag was ie er niet, of misschien wel helemaal niet meer, want hij was al behoorlijk op leeftijd. In zijn plaats was er nu een oude dame in het zwart. Nadat we haar op slinkse wijze hadden omzeild, liep ze, in zichzelf mopperend, maar weer terug naar haar stoeltje in afwachting van het volgende slachtoffer. Om op ons terrasje te komen moet je een trap op en hier heb je een geweldig uitzicht. Sinds pappa er niet meer is en de schoondochter het hier waarschijnlijk voor gezien heeft gehouden, wordt de tent gerund door moeder en zoon. Op het terras staan ongeveer 10 tafeltjes en de keuken is ongeveer 2 x 2 meter en helemaal volgestouwd, waardoor er maar heel weinig werkruimte over blijft. Dit leidt dan ook regelmatig tot het nodige gemopper en het betere gooi- en smijtwerk. Vandaag was het rustig en mamma was alleen, maar het duurde niet lang of hoppa......daar ging weer een blad tegen de grond. Het grappige is dat niemand er echt van opkeek, waarschijnlijk allemaal vaste klanten.
Ook een tocht naar het klooster Prophitis Ilias, boven Samos-stad, mag niet ontbreken. Niet voor de nonnetjes, maar vanwege de tocht er naar toe en het geweldige uitzicht daar. En aansluitend naar één van onze favoriete plekjes Posidonio. We zijn daar nu al zo vaak geweest, maar nog altijd als we vanuit de bergen komen en de eerste blik op de baai werpen, heb ik dat "wow-gevoel".
Natuurlijk weet Jan op onze tochten altijd wel een off-the-road pad te vinden, op ons kaartje heten ze "Agricultural road". Deze weggetjes worden gebruikt door boeren, imkers, geiten en wandelaars en bestaan uit zand, grind, keien en heel veel kuilen en gaten. Maar goed dat Steve niet ziet wat we met z'n quad uitvreten. Ik moet toegeven dat ik het leuk vind, maar denk toch ook wel eens, als we hier maar niet met een gebroken as komen te staan (wat ons al eens is overkomen). Hoe moeten we dan uitleggen waar we staan, want dat weten we zelf soms niet eens. Gisteren b.v. waren we op zo'n pad onderweg van Pandroso, richting Vourliotes. Een paar jaar geleden waren we hier verdwaald, omdat we één van de weinige wegwijzer-borden hadden gemist. Dit bord stond ook niet op het kruispunt, maar een eindje verder en die zagen we pas toen we een half uur later terugkwamen. We waren er dus op voorbereid, maar op een gegeven moment moesten we concluderen dat we net zo verkeerd zaten als de vorige keer, dus maar weer terug. Toen we terugkwamen bleek het bord, behalve verkeerd te staan, ook nog eens omgevallen te zijn. Al met al zaten we pas om 16.00 uur aan de lunch.
Na een week ook maar eens de rekening betaalt bij Tassos. Dat is altijd een crime, want hij heeft nooit zin om te rekenen en zegt altijd maar "later, later". De rekening houden we sowieso zelf altijd bij, want dat doe ie ook niet. Is ons ooit één keer gebeurd dat we na een week eindelijk af konden rekenen en dat hij aan tafel ging zitten met pen en papier en zei "nou, zeg maar wat jullie gehad hebben". Dus dit keer onze rekening van de koelkast gehaald en met de menukaart (door Tassos steevast "the bible" genoemd) erbij, zelf maar aan het rekenen geslagen. Oeps, één keer per week op z'n minst!!
Natuurlijk even naar Koumaradei voor een lunch op het Panorama-terras met uitzicht op het vliegveld. De taverne wordt nog steeds gerund door hetzelfde Duitse echtpaar, die inmiddels een aardig woordje Grieks spreken. We komen nu zo'n jaar of 17 op Samos en natuurlijk hebben we al de nodige veranderingen meegemaakt. In deze taverne zijn we nu met de 3de eigenaar bezig.
Een dagje Drakei mag natuurlijk ook niet ontbreken, altijd een prachtige rit, maar wat een eind. Hemelsbreed ligt het hier helemaal niet zo ver vandaan, maar omdat er maar één weg naar toe gaat, moeten we het hele eiland over. Toen we hier voor het eerst kwamen waren er al plannen om de weg door te trekken van Drakei naar Karlovassi; misschien zijn die plannen er nog steeds, haha. Voor het dorp zou dit wel goed zijn, want alle jongeren trekken hier weg. Het ligt behoorlijk geïsoleerd en veel werkgelegenheid is er niet. Wij noemen het altijd "het eind van de wereld". Op Samos liggen natuurlijk heel veel dorpen aan zee, maar Drakei is één van de hoogst gelegen bergdorpjes; 3 keer raden waar de botenbouwers zitten........haha.
In Drakei gaan we altijd lunchen bij het meest chaotische terras van het eiland. We hadden de quad aan het begin van het dorp geparkeerd en waren er al op voorbereid dat we de priester van ons af zouden moeten slaan (bij wijze van spreken natuurlijk). Deze priester heeft namelijk ook een taverne en hij staat altijd midden op de weg om je naar binnen te loodsen. Maar vandaag was ie er niet, of misschien wel helemaal niet meer, want hij was al behoorlijk op leeftijd. In zijn plaats was er nu een oude dame in het zwart. Nadat we haar op slinkse wijze hadden omzeild, liep ze, in zichzelf mopperend, maar weer terug naar haar stoeltje in afwachting van het volgende slachtoffer. Om op ons terrasje te komen moet je een trap op en hier heb je een geweldig uitzicht. Sinds pappa er niet meer is en de schoondochter het hier waarschijnlijk voor gezien heeft gehouden, wordt de tent gerund door moeder en zoon. Op het terras staan ongeveer 10 tafeltjes en de keuken is ongeveer 2 x 2 meter en helemaal volgestouwd, waardoor er maar heel weinig werkruimte over blijft. Dit leidt dan ook regelmatig tot het nodige gemopper en het betere gooi- en smijtwerk. Vandaag was het rustig en mamma was alleen, maar het duurde niet lang of hoppa......daar ging weer een blad tegen de grond. Het grappige is dat niemand er echt van opkeek, waarschijnlijk allemaal vaste klanten.
Ook een tocht naar het klooster Prophitis Ilias, boven Samos-stad, mag niet ontbreken. Niet voor de nonnetjes, maar vanwege de tocht er naar toe en het geweldige uitzicht daar. En aansluitend naar één van onze favoriete plekjes Posidonio. We zijn daar nu al zo vaak geweest, maar nog altijd als we vanuit de bergen komen en de eerste blik op de baai werpen, heb ik dat "wow-gevoel".
Natuurlijk weet Jan op onze tochten altijd wel een off-the-road pad te vinden, op ons kaartje heten ze "Agricultural road". Deze weggetjes worden gebruikt door boeren, imkers, geiten en wandelaars en bestaan uit zand, grind, keien en heel veel kuilen en gaten. Maar goed dat Steve niet ziet wat we met z'n quad uitvreten. Ik moet toegeven dat ik het leuk vind, maar denk toch ook wel eens, als we hier maar niet met een gebroken as komen te staan (wat ons al eens is overkomen). Hoe moeten we dan uitleggen waar we staan, want dat weten we zelf soms niet eens. Gisteren b.v. waren we op zo'n pad onderweg van Pandroso, richting Vourliotes. Een paar jaar geleden waren we hier verdwaald, omdat we één van de weinige wegwijzer-borden hadden gemist. Dit bord stond ook niet op het kruispunt, maar een eindje verder en die zagen we pas toen we een half uur later terugkwamen. We waren er dus op voorbereid, maar op een gegeven moment moesten we concluderen dat we net zo verkeerd zaten als de vorige keer, dus maar weer terug. Toen we terugkwamen bleek het bord, behalve verkeerd te staan, ook nog eens omgevallen te zijn. Al met al zaten we pas om 16.00 uur aan de lunch.
Na een week ook maar eens de rekening betaalt bij Tassos. Dat is altijd een crime, want hij heeft nooit zin om te rekenen en zegt altijd maar "later, later". De rekening houden we sowieso zelf altijd bij, want dat doe ie ook niet. Is ons ooit één keer gebeurd dat we na een week eindelijk af konden rekenen en dat hij aan tafel ging zitten met pen en papier en zei "nou, zeg maar wat jullie gehad hebben". Dus dit keer onze rekening van de koelkast gehaald en met de menukaart (door Tassos steevast "the bible" genoemd) erbij, zelf maar aan het rekenen geslagen. Oeps, één keer per week op z'n minst!!
-
18 Mei 2018 - 20:04
Lucie:
Hoi lui,
Weer leuk om te lezen kunnen haast niet wachten om ook naar Samos te gaan.
Groetjes C en L -
18 Mei 2018 - 20:32
Ria Van Zeijst:
Hoi, nou als ik dit lees roest oude liefde echt niet jullie waren onder het kamperen ook vaak met Samos aan het vertellen dus leuk dat jullie weer alles beleven nog heel veel plezier daar en blijf doorgaan met je verslagen is niet het juiste woord maar ik ben ook niet een Carolien nog heel veel avontuur en nog even ge zegt hebbende w e missen jullie wel we hadden het altijd gezellig met jullie gr Appie en Ria -
19 Mei 2018 - 21:58
Roelie:
Wat een geweldig verslag weer. Genereren jullie nog maar lekker.
Groetjes van Wim en mij -
20 Mei 2018 - 14:31
Gerrit En Erna:
SIGA SIGMA oké nog1dan Jamas -
22 Mei 2018 - 12:16
Cindy:
Wat leuk weer om te leZen dat jullie zo genieten. Ik zie alleen maar stralende gezochten
Op de foto's! Lekker dik blijven genieten.het is jullie gegund. Xxx cin -
23 Mei 2018 - 11:31
Berry & Angelique:
Kalispera mooie Vutters!
Hartelijk dank voor weer een jaloersmakend verslag. Brings back mooie memories..
Ik was nog aan de deur om te vroagen of Jan kon invallen met tennissen maar trof niemand thuis.
Logisch dus want jullie zaten weer op één of ander terras aan de wijn. Ik wil jullie trouwens niet zenuwachtig maken maar er staat nog steeds een bord Te Koop in de tuin en niet Verkocht.
Niet dat jullie daar elke dag half lam de bloemetjes buiten hangen omdat jullie denken voor een half miljoen een paar Rotterdammers opgelicht te hebben met die opknapper aan de Vliegendiek maar dat die geregistreerd blijken te staan bij de BKR en geen hypotheek meer kunnen krijgen..
Verder wensen we jullie natuurlijk nog heul veul plezier, wees voorzichtig met die Quad met Jan met enkel een leren No Surrendor jack op z'n bote bast en Floortje Ronk met wapperende manen achterop, proberen een bietje knap te lieken.
Oh ja, één vraagje nog: waarom zitten jullie in hemelsnaam in een appartement? Jullie zwerven de hele dag van het ene terras naar het andere voor ontbijt en lunch en eindigen uiteindelijk elke dag van de week bij Tassos voor een lekker konijntje.. :-) Have fun! ciao B & A
-
25 Mei 2018 - 17:57
Joke Van Dongeren:
He luitjes.
Wat leuk weer om te lezen. Geniet met jullie mee.
Inderdaad roest de oude liefde niet. Hebben jullie het gasstel in jullie appartement wel gebruikt, want wyn hoef je niet op te bakken haha,,,
We hebben al verscheidene keren gekeken of de uil nog in de boom zit, maar helaas..... door de bladeren zien we de boom niet goed meer. Maar las op Ton,s Facebook dat jullie er vlak by jullie balkon een hebben. Wel Grieks praten tegen dat beest hoor.........
Hier alles goed. Tropisch warm. We zitten alweer helemaal in ons ritme. Of we nooit weg zyn geweest.
Luitjes.... Geniet nog een week. Maak mooie ritten. Eet lekker en vergeet niet de boel nat te houden.
Gr. Ton en Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
