Pai, Mae Hong Son en weer terug naar Chiang Mai

De koffers achtergelaten in het hotel in Chiang Mai en met alleen een rugzak naar Pai, 180 km ten NW van Chiang Mai in de bergen en zo'n 3,5 uur met een minibusje. De route is bekend/berucht vanwege z'n 762 bochten en we weten inmiddels dat een doorgetrokken streep in het midden van de weg hier iets anders betekent dan bij ons :-) Ongeveer 50 km vóór Pai even een korte plaspauze, en naar bleek, voor sommigen ook een kotspauze; gelukkig niemand uit ons busje, want het ergste deel moest toen nog komen.

In het Pai Village Resort hartelijk ontvangen met een hapje en een drankje en wat een geweldige accomodatie. Allemaal huisjes met een veranda ervoor, gelegen in een schitterende tuin met veel bamboe, palmen, bloemen, waterpartijen en een koi-vijver. Heel iets anders dan de stadshotels die we tot nu toe gehad hebben.

En Pai............going back to the sixties and seventies; flower power, indian summer, Bob Marley. Als John Lennon nog had geleefd, waren we die hier ongetwijfeld tegengekomen, samen met Yoko in een hangmatje en heel veel "peace" om hen heen!!

Een leuke excursie gemaakt naar de bezienswaardigheden rondom Pai. 's Morgens om 09.00 uur opgehaald met een minibusje met alleen een lokale chauffeur, die maar een héél klein beetje Engels sprak. Onze medereizigers waren een Chinees meisje, die ook een héél klein beetje Engels sprak en een Thaise monnik, die geen woord Engels sprak. O.a. naar 2 tempels, een waterval, hotsprings, Thaise grand canyon en Chinees dorp. De monnik liep overal selfies te maken en bij de memorial bridge stelde ik hem voor een foto van hem te maken met zijn telefoon. Dat begreep ie verkeerd en vervolgens ging hij voor mij poseren; ook goed natuurlijk. Hierna toch een foto van hem met zijn telefoon gemaakt en toen ging ie helemaal los; wilde steeds met Jan op de foto, vertelde mij waar ik moest gaan staan om te fotograferen (en ja, wat doe je als een monnik dat tegen je zegt) en wilde ons fotograferen met mijn toestel. Hij heeft zo'n 6 foto's van ons gemaakt, stond als een volleerd fotograaf met mijn camera te draaien, maar waar ie allemaal op gedrukt heeft weet ik niet, in ieder geval niet op de ontspanknop, want we staan nergens op, whaha!!

Tussen de middag geluncht bij een aardbeien-kweker, een prachtig plekje, maar ze waren daar helemaal doorgeslagen met hun aardbeien. Als je binnenkwam een giga-aardbei, een verkoopstalletje in een aardbei, zitjes in de vorm van aardbeien en die Aziaten maar foto's van elkaar maken in allerlei standjes. Omdat ik de sleur niet wilde doorbreken heb ik maar een aardbeien-smoothie en een salade met verse aardbeien besteld:-)

Dat Chinese dorp was ook hilarisch, een heel dorp nagebouwd, met allemaal watertjes en bruggetjes en in ieder huisje souvenirs. Je kon er paardrijden en boogschieten en je verkleden in mooie Chinese gewaden en dan foto's maken bij een soort kasteel. Ook hier wilde de monnik een foto van ons maken, maar die is er dus niet, hihi!!

's Morgens al vroeg één van mn jezusnikes afgeknapt en geen Appie van Zeijst in de buurt om de boel te repareren, dus zelf maar weer een beetje in elkaar geflanst en verder gesloft. Mijn andere schoenen zitten in de koffer in Chiang Mai, samen met de deet en de azaron, die we hier ook goed hadden kunnen gebruiken.

Pai is overdag een slaperig dorpje, bevolkt door jonge backpackers en oude hippies. 's Avonds wordt Walking Street (ons hotel ligt op 50 m.) echter omgetoverd tot een Nightmarket en komt het dorp pas goed tot leven. Natuurlijk nieuwe schoenen gekocht en er heerlijk gegeten; er was sushi, saté, loempiaatjes, poffertjes, mini padh thai enz en alles voor 15 tot 30 cent . Wou dat ze dit in Zutphen ook deden, kookte ik geen één avond meer.

Zoals al eerder vermeld hebben we hier wel last van muggen, dus de eerste nacht maar onder de klamboe gedoken. Moet Jan er 's nachts 4 keer uit (happy hours) en zit even zo veel keer vast in dat net; onrustig nachtje dus. De volgende nachten de muggen maar vrij spel gegeven en die hebben natuurlijk direct hun slag geslagen:-)

Op de 3e ochtend in Pai om 5.45 uur opgestaan. Ik wilde de monniken met hun bedelnappen nu wel eens een keertje voor de lens krijgen. Het duurde echter wel tot 07.00 uur dat ik ze eindelijk te zien kreeg en dan geen groep, zoals ik had gehoopt, maar enkelingen. En toen er een monnik bij ons hotel eten kreeg en het personeel voor hem op zn knieën ging, zat ik natuurlijk net koffie te drinken. Bovendien was het ook nog eens behoorlijk fris, dus vervolgens geprobeerd om in de eerste zonnestralen weer een beetje op termperatuur te komen. Toen Jan ook wakker was samen ontbeten, de boel ingepakt en op ons gemakkie naar het busstation gewandeld. Vandaag gaan we naar Mae Hong Son, gelegen in de bergen langs de grens met Myanmar, zo'n 100 km en 3 uur rijden van Pai. Over deze route had ik vooraf niets gelezen, maar het was 3 uur lang bochten en bergie op en bergie af.

We zijn ondergebracht in het Imperial Maehongson Hotel, behoorlijk luxe. Eigenlijk aan ons niet besteed, wij hebben liever zo'n hutje in Pai. De gids die ons afhaalde van het busstation vertelde dat er 's avonds een festival in de stad was, dus wij maar weer op het feestgedruis af. Zoals we inmiddels gewend zijn in Thailand weer héél véél eten, maar ook overal muziek en veel mensen, maar weinig Europeanen.

De volgende dag een mooie excursie gemaakt, wij met zn tweeën, een chauffeur en een gids. Eerst een hele uitgebreide rondleiding door een "Karen"dorp (Langnekken), waar overigens ook Long Ear (Lange oren) wonen. De Karen zijn vluchtelingen uit Myanmar en dit was het eerste dorp in Thailand waar ze neerstreken. Vanuit het dorp kun je zo Myanmar inlopen (door het bos), wat de inwoners schijnbaar ook regelmatig doen. Onze gids komt hier al 15 jaar en kent veel van de mensen persoonlijk. We hebben een kijkje kunnen nemen in de ceremoniële ruimte en op de school. Het dorpje ligt er eigenlijk heel mooi, tegen een berg aangebouwd en je moet met een bootje de rivier oversteken om er te komen.

Na de lunch zijn we naar een dorpje geweest, waar oorspronkelijke Chinezen wonen. Hier was het wel armoe troef, zelfs voor Thaise begrippen. Veel werkeloosheid en mannen die uit verveling dan maar aan de opium gaan. We waanden ons weer even terug in China, wat een zootje; dan hadden de Longnecks het beter voor elkaar.

Vervolgens nog naar de bamboe-brug. Deze brug verbindt een dorpje met een klooster. De monniken kwamen iedere dag met hun bedelnap door de rijstvelden naar het dorp, maar bij hoogwater was dit niet mogelijk, dus is er hiervoor speciaal een brug gebouwd. Nu komen ze iedere morgen met zn allen over die bamboe-brug (dat had ik nu graag willen zien). Het klooster lag er prachtig met een geweldig uitzicht. Al met al een hele mooie maar vermoeiende dag; we moesten ons niet alleen behoorlijk inspannen om de gids te verstaan, maar het was ook nog eens bloedheet, 37 graden zag ik vanmorgen op mn telefoon, terwijl ze ons verteld hadden om warme kleren mee te nemen, want het zou hier niet warmer zijn dan 20-23 graden.

En natuurlijk moesten we toen zo'n 1500 bochten terug om weer in Chiang Mai te komen. In het hotel zaten Ton en Joke ons op te wachten; dat was natuurlijk heel gezellig. Even samen wat gedronken en 's avonds naar de Nightmarket om te winkelen en wat te eten.

Vandaag hebben we met zn vieren een busje met chauffeur gehuurd die ons naar de Handycraft-market heeft gebracht. Hier kun je o.a. zien hoe de paraplu's worden gemaakt, hoe de zijde wordt geweven, er zitten zilversmeden enz. We hebben nog een paar telefoonhoesjes laten beschilderen en waren behoorlijk onder de indruk hoe ze dit met een paar penseelstreken in no time voor elkaar hadden, echte kunstenaars!! Vervolgens hebben we ons op de Sunday-market laten afzetten om nog meer te winkelen en nog meer te eten. Was een gezellig dagje.