Etosha Grootfontein Waterberg Windhoek

Zoals gezegd zaten we ongeveer 100 km vóór Ethosha, dus de volgende morgen weer vroeg op, richting het park en meteen een eerste game-drive met de big Elephant. Het Ethosha-park heeft een oppervlakte van 20.000 vierkante km, wij kwamen aan de westkant het park in en onze lodge, Halali Camp, ligt ongeveer in het midden van het park. Rond lunchtijd kwamen we hier aan en na de lunch besloten om nog even naar de waterplaats te gaan die hier is. Ongeveer 10 minuten lopen, maar tsjonge wat is het heet en totaal geen beschutting. Er is hier ook een camping en die auto's en tentjes staan pal in de zon, dus wat was ik blij met ons huisje met airco. Na een kwartiertje bij de waterplaats weer terug naar ons huisje, want om 16.00 uur volgde de 2e game-drive; we hebben vandaag al heel wat wild gezien. We blijven hier 2 nachten, maar toen we hier aan kwamen, hoorden we dat 6 van de 8 koppels de volgende dag moesten verhuizen naar een andere kamer; er was maar voor 1 nacht een luxe kamer geboekt. Onze kamer was prima, niet echt luxe, dus we vroegen ons af hoe de volgende dan zou zijn. Voor alle zekerheid ff wat foto's genomen om evt. ons beklag te kunnen doen. Voor de volgende dag konden we kiezen uit een game-drive met onze eigen truck (dit was inbegrepen) of een game-drive met een open 4 x 4 met een gids. 6 mensen kozen voor deze laatste optie, maar wij hadden alle vertrouwen in Sia, onze chauffeur. Omdat we met 6 minder waren, konden de overige 10 allemaal bij een raam zitten, dus helemaal goed.

's Morgens om 05.30 uur onze bagage afgegeven bij de receptie en na het ontbijt op pad. Er zijn heel veel waterplaatsen in het park, maar de meeste liggen wel een eindje uit elkaar, het is dus de keus van de chauffeur waar hij heen gaat. Ons vertrouwen in Sia bleek niet misplaatst, want hij koos voor de goede plek, waar het een komen en gaan was van olifanten, springbokken, oryxen, hyena's enz., het leek de ark van Noach wel. Uiteindelijk hebben wij meer gezien dan de andere 6 en het heeft hun wel 50 euro extra gekost. Toen we 's middags terugkwamen kregen we de sleutel van onze nieuwe kamer. We hadden geen kamernummer, maar zaten in "the Elephant". Bij binnenkomst bleek deze giga, incl. een dubbele douche en jaccuzzi in de tuin (achteraf bleek het de bruidssuite). Wij natuurlijk meteen de jaccuzzi in om dit ff vast te leggen voor de rest van de groep. 's Middags hadden we in het park een behoorlijke bui gehad en dat heeft wel voor wat verkoeling gezorgd.

Dinsdagmorgen hebben we Ethosha verlaten en we hoopten nog even dat dit niet in alle vroegte zou gebeuren, maar helaas!! We hadden een permit voor 48 uur en waren om 09.00 uur het park ingekomen, dus moesten we er ook om 09.00 uur weer uit zijn en het was nog wel even een paar uur rijden. Dus weer om 05.30 uur uit de veren. Na Ethosha werd het landschap steeds groener, we zijn dan ook in het stroomgebied van de Okavanga rivier. Onderweg weer gepicknickt en tegen 14.30 uur kwamen we aan bij Roy's Camp, in de buurt van Grootfontein; weer zo'n superleuke lodge in the middle of nowhere. Voor de wifi moesten we naar "de Beeskraal", maar het was de vraag of de wifi werkte, want het had gisteren geonweerd en toen was alles uitgevallen. Dus iedereen even proberen en het werkte.

Toen vervolgens iedereen z'n sleutel had kwam de prangende vraag of er wel t.v. was i.v.m. de wedstrijd Chelsea - Ajax vanavond, maar dat was helaas niet het geval. Nu zitten er een aantal vrij fanatieke Ajax-supporters in deze groep, m.n. Frans, en deze zag ik even later druk met z'n laptop rondlopen. Hij moest een andere stekker hebben of zoiets, welke hij bij de bar kreeg. Een poosje later kwam hij helemaal blij vertellen dat ie via zijn zoon, die zijn laptop kon overnemen, vanavond voetbal kon kijken. 's Middags nog even gezwommen en met het grootste deel van de groep een biertje gedronken.

Na het eten wilden we nog even naar de waterplaats, die hier ook is. De bar zou snel dichtgaan, dus Jan nog gauw een paar biertjes ingeslagen voor tijdens de wedstrijd, want Frans zou met z'n laptop om 22.00 uur in de Beeskraal zitten en alle liefhebbers waren uitgenodigd. Dus wij met ons bier onder de arm naar de waterplaats, waar we alleen een schichtige springbok hebben gezien. Tegen tienen zijn we richting Beeskraal gegaan. Alleen de Rotterdammers, Belgen en een paar ongeïnteresseerd dames bleven achter. En wat denk je...…..komen we daar, is de wifi weer uitgevallen, fuckeduck. Dus maar naar ons huisje, want dat bier moest natuurlijk wel op. Hoorden we de volgende morgen dat het bij de waterplaats een komen en gaan van allerlei dieren was geweest.

De volgende morgen vertrokken we hier al weer, gelukkig pas om 08.30 uur. We gingen een bezoek brengen aan een traditioneel San-dorp, op ongeveer een uur rijden. Eigenlijk was het meer een levend openlucht-museum. De San verdwijnen langzaam uit Namibië. Ze stonden altijd al onderaan de maatschappelijke ladder en zijn verschillende keren uit hun woongebied verdreven. Het zijn nomaden, die hoofdzakelijk van de jacht leven en hebben dan ook een groot leefgebied nodig. Ze hebben een paar bijzondere uiterlijke kenmerken, ze zijn heel klein 1,50 à 1,60 m., hebben een beetje schuinstaande ogen en een relatief lichte huid. Inmiddels hebben ze zich echter vermengd met andere bevolkingsgroepen en verdwijnen deze kenmerken. Al met al vond ik het een leuk bezoek. Ze lieten ons zien hoe ze vroeger vuur maaktten, vallen zetten en jaagden met pijl en boog. Ze spreken dat bijzondere klik-taaltje en iedereeen was heel enthousiast naar ons toe.

Na dit bezoek moesten we weer een dik uur terug naar Grootfontein en hebben we onze meegekregen lunch (van Roy's Camp) onder dezelfde boom als gisteren, genuttigd. Na nog een stop bij een supermarkt waren we tegen 16.30 uur bij Waterberg Lodge in Waterberg. De huisjes liggen op een mooie locatie bij het Waterberg-plateau op zo'n 200 m. hoogte tussen hoge cliffen en rotsen. De lodge ziet er weer geweldig uit, maar is heel uitgestrekt, waardoor alles ver uit elkaar ligt. Het is ff een stukje lopen van onze huisjes naar het zwembad en het restaurant. Toen we aankwamen werd ons meteen op het hart gedrukt ramen en deuren niet alleen dicht, maar ook op slot te doen i.v.m. de vele bavianen die hier rondlopen. Eenmaal terug van het diner werd er afgesproken dat er bij Frans en Rite nog even een afzakkertje zou worden gedronken. Ik voelde me echter zo vies, dat ik eerst wilde douchen. Toen ik klaar was kon ik niemand meer terugvinden, dus maar aan m'n verslag gaan werken.

De volgende dag mochten we eindelijk uitslapen en dat hebben we ook gedaan. We hadden ons nog opgegeven voor een game-drive, maar die was pas om 15.00 uur. Je kon hier een wandeling maken naar het plateau, waar Jan zich al een hele tijd op had verheugd. Toen we eindelijk bij het ontbijt verschenen hoorden we echter alle bavianan-verhalen. Sandra was al vroeg gaan zwemmen en toen ze terug wilde lopen moest ze langs een boom waar wel 25 bavianen zaten. Zij eerst naar het restaurant met de vraag of ze daar wel langs kon gaan. Die mensen meteen van "no no" en vervolgens is ze door een bewaker naar huis gebracht. Nico stond buiten een sigaretje te roken toen er een grote baviaan recht op hem afkwam en z'n shag meepikte. Frans en Rite hadden de deur openstaan en die hadden al een baviaan binnen.

Tot dat moment hadden wij nog geen aap gezien. Toen Sia hoorde dat Jan naar boven wilden lopen begon ie een beetje te grinniken en zei "nou, veel succes met al die bavianen langs dat pad". Dus Jan baalde behoorlijk en begon een beetje te twijfelen aan deze missie. Uiteindelijk heeft Luc zich opgeofferd en is met hem meegegaan. Ze zijn heelhuids teruggekomen.

Ik had bedacht even een duik in het zwembad te nemen, maar daar was verder niemand. Na al die verhalen durfde ik mijn tas daar eigenlijk niet neer te zetten en te gaan zwemmen, dus maar terug naar het restaurant en daar gezellig zitten ouwehoeren. Om 15.00 uur begon de game-drive, maar na Ethosha was dit een beetje een afknapper. Om 19.30 uur waren we terug, omkleden en aan het diner.

Vrijdagmorgen om 08.30 uur vertrokken en inmiddels zijn we weer in Windhoek, waar we ook zijn begonnen. Vanmiddag met Luc en Gerda de stad ingeweest en nog een paar "Kudu-schoenen" gekocht. Vanavond met de hele groep gegeten bij Joe's Bar. Op dit moment zit iedereeen weer te zuipen en heeft Jan me net een wijntje gebracht.

Deze vakantie is werkelijk voorbij gevlogen. Alles klopte, mooi land, geweldige reis, leuke tot heel leuke lodges, gezellige groep, enthousiaste reisbegeleidster en een goede chauffeur. Ik heb geen tijd gehad om maar één boek te lezen. Morgen vertrekken we weer naar Nederland.