On the road again

Zondag 12 februari zijn we dan eindelijk vertrokken richting Portugal. We hadden de camper de maandag daarvoor opgehaald bij Freddie van Hanzestadcampers in Wichmond. Dus een week de tijd om in te pakken en goed voorbereid te vertrekken. Op zich prettig, want iedere keer schiet je wel weer iets te binnen wat nog mee moet, aan de andere kant, toen we vrijdags een wijntje in wilden schenken bleken alle flessen ook in de camper te staan. Om 10.30 de motor gestart en 10 minuten later stonden we in Brummen langs de kant van de weg omdat de navigatie het niet deed. Uiteindelijk opnieuw opgestart (wat even duurt met onze tablet), maar toen had ie ons gevonden. Toen we een paar uur hadden gereden bleek de sigaretten-aansteker, waar onze navi in zit, het niet te doen en ook de radio gaf geen krimp. Balen……, maar dan maar de stekker er in en maar geen radio. Er was een behoorlijk pak sneeuw gevallen afgelopen nacht, maar de wegen waren schoon, het was lekker rustig op de weg, dus we schoten mooi op.

Jan had ooit geprobeerd een kerstboom uit een stuk hout te snijden, maar dit was mislukt en uiteindelijk heeft ie er maar een knuppel van gemaakt. Deze had ie zeer strategisch in de camper opgehangen, boven mijn hoofd. Ik had dat niet gezien en ergens onderweg komt dat ding naar beneden zeilen. Mijn hoofd slechts op een haar na gemist, maar ik schrok me dood. Was ik bijna k.o. door onze eigen knuppel, hihi!!

Voor deze eerste dag had ik een route van zo’n 400 km. uitgezet en tegen 16.00 uur waren we in Bapaume, een dorp zo’n 70 km. onder Lille; 4 camperplaatsen t.o. de kerk en wij stonden daar alleen. Toen kwamen we er echter achter dat er nauwelijks water uit de kranen kwam, maar dat er wel water in de wc liep als we de kranen gebruikten. Toen Jan buiten in de garage wilde gaan kijken bleek ook het trapje niet meer uit te willen klappen. Na telefonisch overleg met Freddie, het kraanwater wel weer aan het lopen gekregen, maar het probleem met het water in de wc bleef. Jan wilde eigenlijk direkt terug naar huis, en in plaats van dat ik eens gewoon een keer naar die man luister, dacht ik nog dat het wel los zou lopen. We kunnen toch niet iedere keer dat er wat met de camper aan de hand is terug naar Nederland rijden? Dus verder zuidwaarts. Maar onderweg bleek er ook water in de wc te lopen, dus moest ik steeds gaan kijken hoe hoog het stond en de klep lostrekken. Een camperplek gezocht bij een familie, met, volgens het boek, een vriendelijke ontvangst; in de hoop dat zij ons verder konden helpen. De cp was echter in the middle of nowhere en de eigenaar sprak alleen maar Frans, dus dat schoot niet echt op. We hadden hier wel water en stroom en we konden de wc hier legen en dat was wel nodig.

De volgende morgen maar eens aan het bellen geslagen met Oortgiese, de ANWB en met de verzekering. Deze laatste heeft echt zn best gedaan om ons te helpen. Ze hebben gezocht naar een garage waar ook campers gerepareerd konden worden en binnen een half uur hadden we een adres in Rouen. Ze zeiden er wel bij dat we er maar heen moesten rijden en moesten vragen of ze ons konden helpen, want als ze gingen bellen en de garage zou horen dat het om een nederlandse camper ging, zouden ze toch zeggen dat ze geen tijd hadden. Dit had natuurlijk al een belletje moeten doen rinkelen, maar wij vol goede moed op weg naar het opgegeven adres. Het bleek een groot bedrijf met heel veel campers en heel veel mannetjes, die allemaal alleen Frans spraken. Eén liep met ons mee om te kijken naar het probleem en stond hevig ja te knikken, dus ik dacht “hij weet wat er aan de hand is”. Vervolgens een heleboel gepraat tussen al die mannetjes en toen kwam er iemand die een paar woorden Engels sprak om ons te vertellen dat we naar een garage een eindje verderop moesten. Wij erheen en daar gebeurde ongeveer hetzelfde, maar hier verwezen ze ons door naar Caen, een eind rijden en niet op onze route. We wilden er wel heen rijden, als we maar zeker wisten dat ze ons ook zouden helpen. We hadden geen idee wat er aan de hand was, wilden of konden ze ons niet helpen, was het misschien een groot probleem, moesten er onderdelen besteld worden? De verzekering maar weer gebeld en deze hebben kontakt opgenomen met het betreffende bedrijf. Binnen de kortste keren belden ze terug om te vertellen dat ze daar de hele week geen tijd hadden. Afgesproken dat wij door zouden rijden richting Tours en dat de verzekering op zoek zou gaan naar bedrijven op onze route. Een uur later belden ze op dat het niet gelukt was om een garage te vinden, maar dat ze 2 adressen hadden van Fiat-dealers, waar we konden vragen of ze ons wilden helpen. De stemming zat er na 2 dagen dus lekker in.

Maar weer een cp gezocht met water en stroom, dit keer bij een paardenboer; hele aardige man, maar sprak ook alleen Frans. Daar afgesproken dat we door zouden rijden naar Tours en onderweg bij de 2 adressen langs zouden gaan. In Tours zijn ook een aantal campings geopend (in het noorden nog niet), o.a. de camping waar de nederlandse camperaars verzamelen voor hun reis naar Portugal. Dus hopelijk is daar een receptie waar ze Engels spreken en ons verder kunnen helpen. ’s Nachts begon ik me echter af te vragen hoe lang we nog van het kastje naar de muur gestuurd zouden worden voordat het probleem verholpen zou zijn. Jan wilde eigenlijk al terug, dus ’s morgens de knoop doorgehakt en richting Nederland, zo’n 650 km. In één ruk doorgereden en vanwege een file op de ringweg Antwerpen, waar we anderhalf uur in hebben gestaan, waren we woensdagavond om 21.00 uur weer thuis.
De volgende morgen weer naar Wichmond en Freddie wist vrij snel wat er aan mankeerde, maar was met een andere camper bezig, die klaar moest. Wij de camper daar neergezet en op de terugweg boodschappen gedaan, want thuis waren de koelkast en diepvries natuurlijk leeg. De wasmachine maar aangezet en vervolgens belt Freddie dat de camper al klaar is.
Wij weer in de auto en het ding weer opgehaald. Het probleem stelde niet veel voor en had volgens Freddie door ieder bedrijf dat met campers werkt, opgelost kunnen worden. K.. fransen!! Thuis grepen we steeds mis, tandpasta, wasmiddel, peper en zout, alles in de camper. Dus inmiddels stond er weer het nodige in huis. De volgende dag alles weer in de camper, maar toen we de kraan opendraaiden kwam het water onder de koelkast vandaan. Achteraf kwam dit omdat er in één keer weer druk was ontstaan en was er een slang losgeschoten. Dit kostte echter wel het nodige demontage-werk en weer een ritje naar Freddie.
Ik was er inmiddels helemaal klaar mee en de lol was er behoorlijk af. Jan blijft echter vrolijk heen en weer rennen, dingen losmaken en vastzetten, heen en weer rijden naar Wichmond en als ie achter het stuur van de camper gaat zitten heeft ie vakantie en is blij. Hier moet ik maar een voorbeeld aan nemen.

Zaterdagmorgen om 10.00 uur zijn we weer vertrokken om voor de 3de keer in één week het stuk Zutphen-Rouen te rijden. Een iets langere route uitgezet, zo’n 450 km. tot Nouvion in de buurt van Abbeville. Hier zijn we zonder kleerscheuren aangekomen. Best wel een bijzondere cp midden in het dorp, waar ze op een open stuk, allemaal haagjes hebben aangeplant, waar je met de camper tussen kunt staan. Nog wel even aan het manoevreren geweest voordat de satelliet gevonden was, maar dat kwam ook omdat Jan de cursus kompas-lezen niet heeft afgemaakt. Het zuiden en de bomen allemaal aan de verkeerde kant, haha. Volgende keer eerst tv aan en dan de camper op de blokken zetten.

De volgende dag verder richting Tours, zo’n 360 km, maar omdat we geen tolwegen rijden, doen we er ongeveer 5 uur over. Een mooie route, vooral het eerste stuk richting Rouen door Normandië, maar ook het laatste stuk als we door het Loiredal tuffen. Bovendien is het mooi voorjaarsweer. Prachtig plekje gevonden in Villedomer zo’n 20 km. voor Tours, aan de rand van het dorp met een park op de achtergrond. Wel allemaal bomen, dus……. maar de satelliet werd meteen gevonden, helaas valt het beeld wel regelmatig weg; jammer, zeker voor Studio Sport. Als ik op mijn hongergevoel afga heb ik nog steeds last van stress. De één krijgt vreetaanvallen, maar bij mij werkt het andersom, ik krijg er niks in. Op zich niet erg, ik kan wel een paar kilo missen, maar Jan moet voor de 3de dag op rij een bord macaroni zien weg te werken.

Verder zuidwaarts, 450 km. en ongeveer 5 uur rijden. En weer hebben we een mooi plekje gevonden; in Le Teich, zo’n 30 km. onder Bordeaux aan het water en bij een natuurpark. Het was mooi weer dus zijn we nog even een eindje gaan lopen. Een paar weken geleden hebben we een paar uur op Landgoed Huis te Velde rond lopen struinen op zoek naar een ijsvogeltje dat daar zou zitten. Hier waren we een half uurtje onderweg en ja hoor, daar zat er eentje. Weliswaar aan de andere kant van het water, dus ik moest behoorlijk inzoomen en had natuurlijk geen statief bij me, dus helaas niet scherp.

Voor de volgende dag niet zo’n lange route gepland naar Urrugne, vlakbij Biarritz aan de Spaanse grens. Voor de laatste 60 km. gaf de navi aan dat we hier 1,5 uur over zouden doen. Wij dachten, och dat zal toch wel meevallen, maar we kwamen door allerlei steden en dorpen, ook dwars door Biarritz en ik kreeg zo ongeveer evenwichts-stoornissen van alle rotondes. Wel een mooie route met overal bloeiende mimosa, dit was toch weer nieuw voor ons, hadden we nog nooit eerder gezien. Hier hebben we voor het eerst een camping gezocht om alles weer eens even op te laden en om een uitgebreide douche te kunnen nemen. Ik had een mooie camping gevonden, maar toen we daar aankwamen bleek deze pas 1 april open te gaan. Foutje Calle, de route en camperplaatsen vallen onder de afdeling binnenlandse zaken, en dat ben ik. Gelukkig was er 2 km. verderop wel een camping open. ’s Middags hebben we hier zelfs even in het zonnetje gezeten.

Voordat we vertrokken hebben we nog even overwogen om met een groepsreis van de ACSI mee te gaan, maar vervolgens toch besloten om dit niet te doen. Ik heb wel vanaf Tours, waar die reis zou beginnen, de route zo’n beetje aangehouden en de km’s die ze per dag zouden rijden. De volgende dag de grens met Spanje gepasseerd en via Vitoria Gasteiz, Burgos richting Valladolid, zo’n 350 km. Net voorbij Palencia hebben we een camperplek gevonden, aan de rand van het dorp Duenas. Ik vind het vervelend om te moeten toegeven, maar dat hebben die Fransen toch beter voor elkaar. Na ons kwamen er nog 2 Nederlandse campers, dus we hadden hier een kleine enclave en hebben nog wel ff gekletst en weer het e.e.a. geleerd.

Onze laatste stop in Spanje was in Caceres, ook weer een rit van zo’n 350 km. via Salamanca. Onze opdracht voor vandaag was gas tanken en wat boodschappen inslaan. Gas tanken betekent in Spanje dat je wel even moet zoeken, en in Portugal schijnt dit nog erger te zijn, maar we zijn geslaagd. We hadden de hele route 4-baansweg, dus kwamen niet door dorpjes met een supermarkt. Wel hebben we de nodige hoogteverschillen moeten overbruggen. Die ouwe (ik bedoel de camper) had het er af en toe maar moeilijk mee, maar al puffend en steunend hebben we het weer gered. Caceres is een redelijk grote plaats en de cp, waar ongeveer 20 campers kunnen staan, was behoorlijk populair had ik gelezen. We kwamen er aan tegen 15.00 uur en het was er al behoorlijk vol. Naast de cp is een parkeerplaats voor zo’n 20 bussen. Hier stond ook al een camper, dus zijn wij daar ook maar gaan staan. Ook hier liep het vervolgens helemaal vol. Veel Nederlanders (het is een gratis plek). Tot nu toe hebben we, op de camping na, overal nog gratis gestaan trouwens. We stonden niet op de originele cp en ik had gelezen dat je hier ook wel eens weggestuurd werd. Tegen 21.30 uur kwam er idd een politieauto. Deze heeft even staan kijken, maar ging toen gelukkig weer weg. Om 22.00 uur kwam er nog een hele kleine camper en die kon er niet meer bij, haha. Hij kon het zelf ook schijnbaar niet geloven, want hij heeft nog een paar keer heen en weer gereden. We hadden om een uur of 7 de camper nog een keer verzet omdat de schotel de satelliet niet kon vinden, maar ook op de nieuwe plaats lukte dat niet. Balen, want ’s avonds speelden Ajax en AZ.

De volgende dag Portugal in, naar Evora, een relatief korte rit. De cp was een grote parkeerplaats en het was er behoorlijk druk. Achteraf bleek dit vanwege carnaval te zijn. Na de lunch zijn we naar het historische centrum gewandeld; we hadden de carnavals-optocht net gemist. We wilden een bezoek brengen aan de kathedraal, maar deze ging pas om 14.00 uur open, dus even wat gedronken op een terras. Toen herinnerden we ons ook dat het hier een uur vroeger is. Omdat we de cp hier niet echt gezellig vinden, besloten om nog vandaag door te rijden naar Monsaraz, een rit van een uur. Dat bleek een goed idee, wat een superplek om met de camper te staan en wat een leuk dorpje. Monsaraz ligt op een berg en het dorp heeft wel iets weg van Le Mont Saint Michel. Het laatste stuk omhoog hadden we wel het zweet in de handen staan, maar het was zeker de moeite waard. Helaas vindt de schotel hier ook niet de goede satelliet, wel de oude, maar daar kunnen we alleen BVN op ontvangen, een gecombineerde Nederlands-Belgische zender.

We waren weer toe aan een douchebeurt en er moet zo langzamerhand ook een wasje gedaan worden, dus een camperplek met elektrisch en water gezocht. Deze plekken zijn dun gezaaid in dit stuk van Portugal, maar ik had er één gevonden. Van een Nederlander die we eerder tegenkwamen, hadden we een kaartje gekregen waar 5 adressen op staan van campings met Nederlandse eigenaren. Eén van die campings bleek dicht in de buurt van de cp die ik had uitgezocht. Onderweg besloten naar deze camping te gaan, zo'n 10 km. onder Ourique. Prachtige plek met mooie voorzieningen. De eigenaren gaan iedere zaterdag uit eten bij een restaurant zo’n 6 km. hiervandaan en de gasten die meewillen kunnen met hen meerijden, desnoods rijden ze 2 of 3 keer. Natuurlijk gaan we mee. Heerlijk gegeten, maar dit was wel zo’n typisch Portugees restaurant, die nog het meeste weg had van de kantine van Circulus-Berkel. We waren met z’n tienen, dus dan is dat minder belangrijk, maar om hier nu gezellig met z’n tweeën te gaan zitten!! De volgende dag eerst een paar wasjes gedraaid en vervolgens een wandeling (nou ja, meer een klauterpartij) langs de rivier gemaakt. Terug bij de camper nog even lekker in het zonnetje zitten lezen en om 17.00 uur ging de bel voor happy hour. Lachen hoor, wel een keer leuk zo’n camping, maar morgen gaan we weer verder.