Langzaam richting Nederland

Vanmorgen ontbeten en koffie gedronken in het zonnetje op Playa La Carolina en vervolgens vertrokken richting Mazarron. Een hele mooie route van zo’n 40 km, maar wel een hele bochtige weg. Op de camping weer heel gezellig ontvangen door Ap en Ria en meteen aan de koffie. In Portugal hebben we slechts beperkt tv kunnen kijken, alleen BVN, omdat je daar een schotel van minimaal 85 cm. nodig hebt om de goede satelliet te kunnen ontvangen. Nu we weer in Spanje zijn zouden we weer gewoon tv moeten kunnen kijken, maar tot nu toe is ons dat niet gelukt. Met hulp van Appie de knop op de schotel iets verzet en voila daar waren alle zenders weer. Vervolgens borrelen bij van Zeijst en wezen eten met nog meer geborrel. We moesten om 20.45 uur terug zijn, want dan begon Bulgarije-Nederland. Maar helaas, de schotel was de satelliet weer kwijt, dus op naar van Zeijst om daar te kijken. Aan de ene kant wel goed, want toen hoefden we die nederlaag niet alleen te verwerken, aan de andere kant hebben we natuurlijk weer veel te veel gedronken en zaten we de volgende dag weer met een kater. En die fam. van Zeijst heeft dus nooit ergens last van hè!! Met die tijd hadden we ons dus helemaal vergist; we gingen niet terug naar Portugese tijd, maar de andere kant op, dus i.p.v. 1 uur, moesten wij de tijd 2 uur verzetten en dat in combinatie met al die drank.

We kwamen dus ook pas om 10.00 uur uit bed. Behalve een paar wasjes en een bezem door de camper kwam er niet veel uit onze handen die dag. De camping waar we staan is op zich prima en ligt in Bolnuevo, direkt aan zee en zo’n 6 km. van Mazarron. Achter onze camper kunnen we direkt het strand op en als je de camping verlaat aan de voorkant sta je midden in het dorpje. Bij iedere plek is water en stroom en kun je grijs water kwijt. Verder is er een zwembad en een sauna op de camping. Van die enkele keren dat wij vroeger gekampeerd hebben kan ik me echter niet herinneren dat die campings zó groot zijn. Je ziet hier mensen met de fiets naar de douche of wc toe gaan. Wij zijn toch meer van het kleinschalige.

We hebben nog een Via Verde ontdekt zo’n 80 km. landinwaarts in de buurt van Mula. Vanmorgen na de koffie zijn we naar een cp in dat stadje gereden. Het blijkt een grote parkeerplaats te zijn bij sportvelden en een oud zwembad. Hier nog even koffie gedronken en toen naar het centrum op zoek naar de VVV. Toen we deze gevonden hadden bleek hij iedere dag geopend, behalve op dinsdag, en vandaag is het……….. juist!! Van een winkelier weten we ongeveer waar we naar toe moeten fietsen, maar we zijn van plan om morgen toch eerst nog maar even langs de VVV te gaan. Nog even naar de supermercado en een terrasje gepakt en vervolgens terug naar de cp. Hier hebben we nog een hele poos buiten gezeten, want het is behoorlijk warm vandaag. Net de tv aangezet en tot onze verrassing hadden we direkt de goede satelliet en kunnen we vanavond naar Nederland-Italië kijken.

Er staat een Belg naast ons die de hele dag wil praten en waar je maar moeilijk van af komt. Vanmorgen hadden we de gordijnen aan zijn kant al expres dichtgelaten, haha. Op een gegeven moment moest Jan toch echt de fietsen uit de garage halen en hoppa, daar was ie weer, wat een lulla. Toen we eindelijk van hem af waren linea recta naar de VVV en ja hoor, ze hadden een kaartje van de Via Verde Del Noroeste en we zaten er niet al te ver vanaf. De totale route was zo’n 50 km. en wij wilden er daar ongeveer 20 van fietsen. Een totaal ander landschap dan in Andalusië en ik had een minder nostalgisch gevoel bij de route, maar ook deze tocht was weer erg leuk. Ook hier weer een paar tunneltjes, waar we ons iedere keer maar weer vol vertrouwen instorten en het stuur goed vasthouden, want het is erg donker en er zitten nog wel eens wat kuiltjes in de weg. We kwamen hier meer fietsers tegen, vooral mountainbikers, en eigenlijk is deze weg ook beter geschikt voor een mountainbike dan voor onze opa/oma-fietsen. Na een km. of twaalf was ik al 2 van m’n 5 streepjes kwijt, dus wij meteen mopperen op die accu’s. Na 15 km. kwamen we bij een oud stationnetje (helaas zonder horeca) en hier hebben we even wat gegeten op een bankje en besloten om maar terug te gaan. Eénmaal op de terugweg bleek dat we bijna niet hoefden te trappen, ergo, we hebben veel met de rem erop moeten rijden. Toen we nog eens op de kaart keken bleek de totale route ook op/af te lopen. Terug op de cp hadden we alle resterende 3 streepjes nog en bleken onze accu’s dus gewoon gemiddeld verbruikt te hebben. Op de fiets konden we nog wel een truitje aanhebben, maar bij de camper was het weer behoorlijk warm, dus nog even lekker in het zonnetje gezeten.

Vanmorgen besloten om Murcia te verlaten en naar La Marina in Valencia te gaan, een rit van zo’n 100 km. Vorig jaar zijn we hier alleen met de fiets geweest. We hadden toen gehoord dat die mooie cp in La Marina inmiddels tot verboden gebied was verklaard. Toen we hier destijds kwamen stond er geen camper en er waren bordjes verboden te kamperen/verboden voor campers. Toen we nu aan kwamen rijden zagen we ook weer die verbods-borden, maar vervolgens een heleboel campers; daar hebben we ons maar bij aangesloten. Inmiddels is de politie ook al langs geweest en die zwaaiden vriendelijk, dus het zal wel mogen. Maar wat een superplek, helaas geen uitzicht op zee, want die plaatsen zijn natuurlijk het eerst bezet, maar dit is echt ons ding!! Vanmiddag hebben we een stuk langs het strand gewandeld en gezien dat er 100 m. verderop een restaurantje zit, waar we morgen willen gaan lunchen. Aan het eind van de middag voor de eerste keer de sköttelbraai tevoorschijn gehaald. Goede temperatuur en geen campers of bomen die voor schaduw zorgen, en heerlijk gegeten!!

Vanmorgen was het eerst behoorlijk bewolkt, maar na de koffie kwam het zonnetje er weer door en zijn we op pad gegaan naar een natuurgebied in de duinen, waar we vorig jaar ook al geweest waren. Een mooi pad een paar honderd meter verderop, dat voor het grootste gedeelte door mul zand gaat en af en toe over een houten vlonder. Bovendien gaat het ook nog eens op en neer, dus niet een hele relaxte wandeling. Je komt uiteindelijk ook langs een zoutwinnings-gebied waar we vorig jaar flamingo’s gezien hebben, dus we waren benieuwd. En ja hoor, daar waren ze eindelijk, en ook nog eens mooi dichtbij een vogelkijkhut. Toen we terug waren heerlijk geluncht bij één van de restaurantjes hier aan de kust. Vervolgens stak er een klein stormpje op en vond ik het niet meer lekker genoeg om voor, naast of achter de camper te zitten, dus een mooie gelegenheid om weer een stukje te schrijven.

Eigenlijk wilden we vandaag doorrijden, maar we weten niet waarheen (stelletje verwenden sikken!!) Nou, dan blijven we nog een dagje, maar dan moeten we wel even wat boodschappen doen. Dus met de fiets op naar de super in het dorp, koffie, brood, closetpapier en meer van dat soort onzin. Eenmaal terug bij de camper stelde Jan voor om naar het strand te gaan. Dus stoelen onder de arm en op naar het strand. Het was er niet druk, dus mooi plaatsje uitgezocht. We hadden ons net geïnstalleerd, komt er een Spaanse familie aan met 2 kinderen en een hond en die gaan pal naast ons zitten. Het duurde maar even en daar begon het geblèr, tegen de hond, tegen de kinderen. Dus wij ons boeltje opgepakt en een eindje verderop weer een stil plekje gezocht. Ons opnieuw geïnstalleerd, waarna Jan zegt “ik ga ff een eind langs de kust lopen”. Nou, hij was nog niet weg of er komt opnieuw een Spaanse gezin aan, vader, moeder en zoon met 3 vishengels, die vlak voor mij gaan zitten. Ook hier duurde het maar even voordat het geblèr begon. Pa ging met hengel en al een eind de zee in, maar de gesprekken gingen gewoon door, dus dan weet je het wel!! Na een uurtje was Jan terug en hij vroeg of ie wat te drinken moest gaan halen, maar wel met zo’n smerig lachje van “ik weet al wat je gaat zeggen”. Ik: “ laten we maar gewoon naar de camper gaan en daar wat drinken”. Terug bij de cp blijkt een Duitser, ook al was er zo’n 20 meter ruimte, zijn camper 2,5 meter naast onze camper te hebben geplaatst. Iets later komt er een Noor of Zweed, die pal aan onze andere kant gaat staan en die vrouw hebben we de hele avond horen praten, pffff, wat een problemen heb je toch als camperaar. Maar goed, de volgende dag moesten we toch verder want onze wc was vol. Maar waarheen!! Maar weer gevraagd waar de van Zeijstjes waren en die stonden op een camping bij Altea in l’Alfaz del Pi. Omdat wij weer even moesten opladen en een paas wasjes draaien, en ik ook wel weer even wifi wilde, besloten daarheen te rijden.

Wij ’s morgens natuurlijk weer kalm aan, boel opruimen, koffie drinken enz. Ondertussen vertrokken de Duitser en de praatgrage Noor/Zweed en dachten wij “wordt het toch weer gezellig”. Maar helaas, onze po was vol, dus we moesten verder. Op naar Ap en Ria, een dik uur rijden. Toen we vlakbij de camping waren werd het nog even penibel. We moesten een dusdanig nauw straatje in, dat Jan eerst is uitgestapt om te kijken of dat wel kon. Toen ik ons aangemeld had en we het campingterrein opreden, kwamen de van Zeijstjes er net aanfietsen, een vrolijk weerzien. Uiteraard even wat drinken en vervolgens samen gaan lunchen aan de boulevard. Ap en Jan zijn hierna bij een kroeg Ajax-Feyenaard gaan kijken en Ria en ik hebben nog even doorgeborreld. Terug op de cp nog even een glaasje gedronken, maar door schade en schande wijs geworden, hebben we het kalm aan gedaan.

Vanmorgen even een paar wasjes gedraaid en koffie gedronken bij een stel Nederlanders, hier tegenover, waarmee we aan de praat kwamen. Toen ik uiteindelijk de was aan het ophangen was, heeft Jan de fietsen tevoorschijn gehaald en tegen 12.00 uur zijn we op pad gegaan. We hadden hier bij de receptie een kaart meegenomen waarop een aantal fietsroutes stonden. Langs de boulevard zijn we naar Altea gefietst en helemaal aan het eind kwamen we uiteindelijk vanzelf op de fiets/wandel-route terecht. Al met al een leuk tochtje. We wilden gaan lunchen in Altea, maar in het restaurant waar we gisteren met de fam. van Zeijst waren geweest, serveerden ze tapa’s, en daar hadden we allebei wel zin in. Dus terug naar de camping, de fietsen weggezet en op naar het restaurant van gisteren. Heerlijk gegeten, flesje wijn erbij en toen we deze bijna leeg hadden zien we Appie voorbij komen op de fiets met Capri achterop. Vreemd……., maar enige tijd later kwam Ria ook voorbij. We zagen dat ze de fietsen wegzetten en op een terras een eindje verderop gingen zitten. Jan wilde toch even gaan zeggen dat wij daar vlakbij zaten, maar toen ie bij hun was, hadden ze net een kilo sangria besteld. Toen wij onze wijn op hadden, hebben we ons bij hen gevoegd en na nog een paar kilo sangria zijn we teruggewaggeld naar de camping.

Vandaag is er markt in Altea. Dat is wel handig met Appie in de buurt, want die weet precies waar en wanneer het marktdag is. Dus besloten om ook maar eens een keer een markt te bezoeken, temeer omdat het een leuk fietstochtje is naar Altea. Na de koffie op pad en na enig zoekwerk hebben we de markt gevonden, waar ik natuurlijk het e.e.a. gescoord heb. We hebben nog even overwogen om nog een fietsroute te rijden, maar zijn uiteindelijk teruggegaan naar de camping. Je moet tenslotte ook af en toe een rustdag inlassen, haha.

Gisteren eigenlijk pas besloten om nog een dagje langer hier te blijven en nog een fietstochtje te maken. Dit kwam ook omdat we ons weer eens helemaal vergist hadden met de dagen en we in de veronderstelling waren dat het aankomend weekend pasen is. Het valt niet mee als je oud wordt hoor!! Afijn, na de koffie weer op pad richting Altea, want ook deze route begint hier. Dit keer enigszins heuvelop het binnenland in tot aan een oud dorpje Altea La Vella. Hier hebben we even koffie gedronken en vervolgens verder. De route voerde hier over een heel mooi fietspad, wat ons al enigszins verwonderde. Het duurde dan ook niet lang voordat we een pad ingestuurd werden vol met kuilen en gaten, kiezels en grote keien en ook nog eens steil omhoog. Dat konden zelfs die geweldige fietsen van ons niet aan en er zat dan ook niets anders op dan een stukje te lopen. Toen alles weer wat vlakker werd gauw weer op onze stalen rossen geklommen en de tocht voortgezet. Op de terugweg nog even langs de mercadona in Altea, ‘s middags geborreld met de van Zeijstjes, en morgen gaan we dan toch echt verder.

Vanmorgen na de koffie zijn we naar Tavernes de la Valldigna gereden. Op deze cp, bij Bram, hebben we vorig jaar 2 x gestaan, op de heen- en op de terugweg. Het voelde dus een beetje als thuiskomen. Toen we tegen Bram zeiden dat er morgen ook kennissen van ons zouden komen, reserveerde hij meteen een plekje naast ons voor hen. De rest van de middag genoten van het zonnetje.

Vanmorgen tegen 11.00 uur waren Appie en Ria er. Dit is de laatste cp waar we elkaar nog zien, want van hieruit vertrekken ze zondag richting Zutphen. Na de koffie zijn Jan en ik even naar de supermarkt gelopen om wat boodschappen te doen en na de lunch zijn we met Ria en Capri naar het strand geweest. Toen we terugkwamen stond Appie ons al op te wachten, want het was weer hoog tijd. Aan de drank maar weer, gesellie!!