De laatste vinger van de Peloponnesus

Dinsdag 26 september 2017

Vanmorgen met de fiets naar Gythion. Ik moest een nieuwe accu voor mijn telefoon en eigenlijk ook een telefoonkaart, want ik begin al aardig door mn gb’s heen te komen. Onze fietsen geparkeerd aan de haven en te voet het centrum in. Gythion is een gezellig plaatsje met veel terrassen en een leuk haventje. Volgens Appie is hier een Vodafone-winkel, dus links en rechts maar eens geïnformeerd en we hebben hem gevonden. De accu was niet in voorraad maar die kon hij bestellen en dan was ie er morgenvroeg om 10.00 uur, dus dat hebben we maar gedaan. Een telefoonkaart, nee dat kon niet, alleen geldig in Griekenland………ehhh, maar ik ben in Griekenland……..nee dat kan niet. Nou, daar moet ik nog es even over nadenken, misschien heb ik iets verkeerds gevraagd? Morgenvroeg nog maar eens een poging wagen. Terug naar de haven en daar zaten de van Zeijstjes op een terras, dus even samen koffie gedronken. Omdat mijn jezus-nikes op knappen staan besloten om na de koffie nogmaals het centrum op te zoeken. We kwamen bij een schoenwinkel terecht en de verkoper begon die schoenen meteen aan alle kanten aan te prijzen (in het Grieks). De bovenkant was echt leer en de onderkant was echt leer en met het stiksel was ook iets bijzonders aan de hand én ik mocht er niet mee het water in. Nou, dat was niet de bedoeling, ik wil gewoon een paar goedkope jezus-nikes waar ik ook mee het water in kan. Vervolgens moest ie de prijs opzoeken in een groot boek en moesten die dingen € 39,-- kosten. Dus nee bedankt. Voor we buiten stonden waren de schoenen al een tientje goedkoper, maar was ik er wel klaar mee. Tijdens happy hours heeft Appie mijn oude schoenen gerepareerd, hihi. Er zit nu een metalen ringetje onder, dus ik zal nu tijdens het lopen wel een beetje lawaai maken!! We spraken hier een stel Nederlanders die nogal enthousiast waren over Monemvasia, een oud vestingstadje zo’n 70 km hier vandaan. Het ligt niet helemaal op de route, maar inmiddels wel besloten om daar heen te gaan. Wat Appie en Ria gaan doen weten we nog niet, maar we houden kontakt.

Woensdagmorgen tegen 10.30 vertrokken. Eerst langs de Vodafoonwinkel, waar de accu voor me klaar lag. Een telefoonkaart heb ik niet gekregen, kreeg een verhaal over Griekse telecom en een Grieks nummer; denk nog steeds dat we elkaar verkeerd begrepen. Volgende keer gewoon net als Appie, tablet meenemen en zeggen dat daar een kaart in moet. Hierna naar de Lidl in Skala, want de wijn was al weer bijna op, vervolgens verder richting Monemvasia, een mooie route over een goede weg. Van de Nederlanders hadden we gehoord dat je niet overal mocht overnachten; zij waren ook weggestuurd. De navi stuurde ons een parkeerplaats op, vlak voor de brug naar de rots. Volgens Jan mochten we hier niet staan, dus eerst maar eens te voet de boel verder verkend. Een plekje gevonden net buiten het dorp bij de haven. Even een broodje gegeten en toen met de fiets naar de rots. In de Byzanthijnse tijd, 6e eeuw is het oude Monemvasia op deze rots gesticht, er woonden ooit 50.000 mensen, het was toen nog een eiland. Vanaf land is niet te zien dat er huizen staan, je moet via een weg eerst het halve schiereiland rond, voordat je via een poortje de stad in kunt. Er is een boven- en een onderstad. De bovenstad is bijna helemaal verwoest, de onderstad is grotendeels gerestaureerd en wordt ook nog bewoond. In veel van de oude pandjes zijn winkeltjes, restaurantjes en kroegjes gevestigd, ook zijn er 2 hotels, en een paar kerkjes. In reisbeschrijvingen wordt deze plek vergeleken met de “rots van Gibraltar”. Daar zijn we nooit geweest, maar wij vonden de straatjes veel weg hebben van Le Mont Saint Michel in Frankrijk.

Donderdagmorgen na het ontbijt weer vertrokken en dezelfde weg teruggereden naar Gythion. Voor de 3e keer deze week langs de Lidl in Skala. Vóór vertrek Ria geappt, eerst om haar te feliciteren met haar verjaardag en vervolgens om te zeggen dat wij richting Kotronas zouden gaan. Appie en Ria wilden ook die kant op, vanuit Gythion is het slechts zo’n 20 km. Voorbij Gythion kwamen we weer over een paar verrassende weggetjes en de laatste 10 km reden we door een gebied, waar in juni behoorlijke bosbranden hadden gewoed. Een beetje een trieste aanblik, aan beide kanten van de weg alles zwart. Appie en Ria waren er al en hebben onze aankomst vastgelegd op de tablet. We staan weer op een mooi plekje op de pier bij het dorp Kotronas. Eerst koffie met cake t.g.v. Ria’s verjaardag. Gistermiddag sloeg het weer behoorlijk om, er kwam meer bewolking en vanmiddag begon het behoorlijk te regenen. ’s Avonds waren we uitgenodigd door de van Zeijstjes om samen te gaan eten in de taverne hier in het haventje, gezellig!!

Ook vrijdag zal het een bewolkte dag zijn. Om die reden dan ook besloten om door te rijden. We wilden eerst even gaan kijken in Pyrgos Dirou. Hier had Thole Feith ook gestaan en volgens hem kon je hier met een bootje door druipsteen-grotten varen, maar we hadden geen coördinaten. In het Facile-en-Route-boek vonden we een camperplaats aan zee, maar er stond wel bij dat deze erg afgelegen lag. Toen we hier aankwamen, na een behoorlijke beklimming en afdaling bleek dat inderdaad zo te zijn, bovendien stormde het en was het zwaar bewolkt; niet echt weer voor een boottochtje. Hier hebben we even koffie gedronken, maar besloten verder te rijden naar Neo Itoly. We zitten hier in het onderste gedeelte van de derde vinger van de Peleponnesus en dit gedeelte heet de Mani. De Mani staat bekend om zijn woontorens, gebouwd in de 15e eeuw door rijke Byzanthijnse families, op de vlucht voor de Turken. Alleen zij hadden het recht deze torens van 4 of meer verdiepingen te bouwen. De meeste zijn vervallen, maar sommige zijn gerestaureerd en zelfs ook weer bewoond. Ook hier in Neo Itoly staan we weer op een mooi plekje langs het strand.

Ook vandaag is het nog steeds bewolkt. Een poosje terug heb ik gezegd dat het voor mij wel een beetje minder warm mocht worden, maar nu wil ik toch wel graag weer een beetje zon zien; alles ziet er toch minder leuk uit met al die wolken. Om die reden ook besloten om vandaag door te rijden naar Agios Nikolaos, een ritje van maar 27 km. Dit is een wat grotere en ook iets toeristischer plaats met de nodige tavernes en ook een paar supermarktjes. De camperplaats is een grote parkeerplaats, midden in het dorp en direkt aan zee. We merken al een poosje dat het hier in Griekenland einde seizoen is, maar hier is het nog gezellig druk. Na de koffie even een paar boodschappen gedaan en vervolgens een beetje rondgekeken in het dorp, waarna we natuurlijk op een terrasje terechtkwamen. Vanavond lekker gegeten in één van de tavernes.

Omdat het al een aantal dagen minder zonnig is, laden de zonnepanelen niet genoeg op en begint ’s avonds, als we de t.v. aan hebben, de boel te knipperen; kortom, we moeten aan de stroom. Besloten om zondag naar een camping, een paar kilometer verderop, te rijden. Toen we op de camping stonden ging ik naar binnen om vast een aantal apparaten aan de stroom te leggen, maar Jan was me voor. Die dacht, het gebeurt me niet weer dat ik achter het net vis, dus die had alle stopkontakten in beslag genomen. Nou ja, de hele dag en nacht de tijd. Als je ook bedenkt wat er allemaal opgeladen moeten worden: 2 fietsen, 2 telefoons, 2 fototoestellen, scheerapparaat, e-reader, e-smoker, laptop, dan zijn 3 stopkontakten natuurlijk ook niet veel. Verder natuurlijk de kans waargenomen om weer even een paar wasjes te draaien.

Maandagmorgen zijn we naar de jachthaven van Kalamata gereden. Kalamata is een wat grotere plaats en hier wilden we heen omdat ik nog steeds een nieuwe telefoonkaart wil hebben. Appie heeft de klossen voor onder de wielen kapotgereden en wil proberen hier nieuwe te krijgen. We zijn eerst nog even langs de Lidl in Kalamata gereden dus tegen de tijd dat we op de plek stonden was het alweer lunchtijd. We hadden de camper op enige afstand van een hekje voor fietsers (dachten wij) gezet. Toen we een broodje zaten te eten kwam er echter een auto die erdoor moest en de bestuurder vertelde dat er zelfs tankauto’s door moesten kunnen. De camper dus maar een eindje verderop gezet. Na de lunch met de fiets naar het centrum. Uiteindelijk reden we nog per ongeluk tegen een Vodafoon-winkel aan, maar toen we erheen liepen gingen net de rolluiken dicht en bleek ie vandaag ook niet meer open te gaan. Van narigheid maar weer een terrasje opgezocht. Vanavond wilden we een satétje op de barbecue gooien, maar er zat een lucht die niet veel goeds voorspelde. Jan heeft ze nog wel buiten gebakken, maar we hebben ze maar binnen opgegeten.

Dinsdagmorgen, na het ontbijt, eerst maar weer naar de Vodafoon; Appie en Ria zouden vast doorrijden naar Petalidi. Bij de winkel waren we snel klaar een kaart met 9,5 gig voor een maand voor € 17,-- ,en inmiddels weet ik dat alles werkt. Op de terugweg nog even een brood gehaald en terug bij de camper in de haven nog even koffie gedronken. Hierna zijn wij ook naar Petalidi gereden, een tochtje van 27 km. De coördinaten voerden naar een plek in het dorp aan zee, op een grote parkeerplaats. De van Zeijstjes stonden hier al en wij onze camper er achter gezet. Op zich een prima plek, maar wij zagen in de verte, bij de haven, ook campers staan, dus Jan is daar na de koffie even heen gelopen. Toen hij net weg was kwam er een Nederlandse camper aanrijden met een echtpaar die we al een paar keer getroffen hebben. Zij stonden ook bij de haven, maar meenden ons te herkennen dus kwamen ze even goedendag zeggen. Jan leek die plek wel leuk, een stuk rustiger dan in het dorp, dus besloten om daarheen te verkassen. Appie en Ria blijven hier, die vinden het altijd wel leuk in zo’n dorp dicht bij de terrasjes.

Woensdag toch besloten om 17 km verder te rijden naar Agios Andreas. We zijn nu een week lang iedere dag verkast en zijn eigenlijk op zoek naar zo’n superplek als in Epidavros waar we een paar dagen willen blijven staan. Vóór vertrek nog even water bijgetankt bij een stranddouche, waar we mooi Jan z’n laatste uitvinding uit konden proberen. Hij heeft de bovenkant van een 5-liter waterfles afgesneden, hier een stuk slang aan bevestigd en van tape een hengsel gemaakt, die hij over de douchekop kan hangen, en tappen maar!! Toen we in Agios Andreas aankwamen liep Appie in z’n blote bast midden op straat, ons al op te wachten. Maar goed ook, want onze navi vertelde ons dat we er waren, terwijl we toch nog weer zo’n lullig klein straatje in moesten. De camperplek is op een voormalig campingterrein, pal aan zee en midden in het dorp. Het was even passen en meten om ons niet meteen vast te rijden in mul zand en ook omdat er nogal wat bomen staan. Uiteindelijk bleek dat onze schotel de satelliet niet pakte en heeft Appie z’n mobiele schotel tevoorschijn gehaald. Nadat er verschillende kabels, routers en kaarten over en weer opgesteld waren en het bij Appie in de keet een behoorlijke puinzooi was, hebben wij weer beeld. Inmiddels zijn we ook voor ons elektrisch weer bij hem ingeplugd; hij wil wel eens weten hoeveel hij op kan laden. Nou, wij zijn er in ieder geval blij mee. Vanmiddag aan de haven nog even gezellig op een terrasje een glaasje gedronken.

Het lijkt erop dat iedereen daadwerkelijk tot rust is gekomen; Appie heeft een groot gedeelte van de dag voor de camper doorgebracht en Jan is zelfs aan het lezen geslagen in een boek van Tess Gerritsen (Rizzoli en Isles) dat Ria ergens op een camping heeft gekregen. Voor onze happy hour hebben we onze stoeltjes op het strand gezet i.p.v. voor de camper; iets verder lopen met de drankjes, maar lekker sfeertje!!

We hadden eigenlijk nog een dagje willen blijven hier, maar vrijdagmorgen was het bewolkt en volgens Appie kregen we regen. Om te voorkomen dat we hier vast kwamen te zitten besloten om door te rijden naar Pyrgos. Appie en Ria waren zo ver klaar en moesten nog even pinnnen in het dorp; zij zouden op het plein wachten. Wij waren ook klaar en………..bleken hartstikke vast te zitten in het mulle zand. Na een paar keer opnieuw starten en proberen weg te rijden, om ons vervolgens nog verder in te graven, kwam daar de Oostenrijkse buurman met een schepje en een plaat voor onder de wielen. Dus Jan graven en plaat eronder, maar noppes. Gelukkig kwam Appie terug, zijn camper ervoor en met een kabel heeft hij ons vervolgens los getrokken. Hierna richting Pyrgos; ik val in herhalingen als ik deze weg ga beschrijven, want het ging weer over kl…weggetjes en door k..dorpjes en het kon allemaal net!! Uiteindelijk zijn we in de haven terechtgekomen, dus stoeltjes en tafeltjes naar buiten en eerst koffie. Appie ging even bootjes kijken en komt terug omdat ie daar een Vodafoon-winkel heeft gevonden (hoezo bootjes kijken?) Ik met Appie naar de Vodafoon en toen we terugkwamen hadden Jan en Ria bezoek gehad van de kustwacht; geen campinggedrag op deze plek, we mochten hier wel staan, maar geen tafeltjes en stoeltjes buiten. Fuckeduck, moesten we weer een terrasje zoeken, dus maar weer een keer drinken en eten buiten de deur.

Zaterdag na het ontbijt de haven verlaten en 7 km verder gereden naar een camping. Wij moesten weer aan de stroom en bovendien willen we vanavond zeker t.v. hebben vanwege het Nederlands elftal. Nu staan er op de meeste campings in Griekenland nogal veel bomen, wat natuurlijk lekker is voor een beetje schaduw, maar niet voor de satelliet-ontvangst. Ook deze camping, die pal aan zee ligt, staat vol met bomen en we hadden er dan ook een hard hoofd in. Eerst even rondgekeken en 2 plaatsen uitgezocht. Appie ging eerst proberen de satelliet te vinden omdat zijn schotel dat heel snel doet en verdomd, in no time had ie em gevonden. Bij ons gaat dat meestal wat moeilijker, het duurt langer (dat ding blijft maar rondjes draaien) en hij heeft overal altijd last van, een takje of een blaadje. Maar wat denk je…….. de schotel richt zich op en tsjakka, meteen raak. Daar hadden we nou helemaal niet op gerekend. We zijn weer op een camping dus maar weer een wasje draaien. Wel met enig risico, want er zitten nogal wat wolken en volgens Ria gaat het vandaag regenen. Het waait echter behoorlijk, dus die was wil wel drogen. Tegen 15.30 besloot Jan even onder de douche te springen en hij is net weg of daar komt me een bui. Voordat ik alles in de camper, onder de camper en in de garage heb, heb ik de kop net zo nat als Jan, die dat natuurlijk uitermate komisch vond toen ie terugkwam.