Samos vervolg

Er wordt hier al een week onweer voorspeld, dus dacht ik, als die bui losbarst is dat een mooie gelegenheid voor een vervolg-verslag. Inmiddels is het echter onze laatste dag en nog steeds geen noodweer. Wel is het weer de laatste week veranderd, meer wind en dus meer zoals wij ons Kokkari in mei herinneren. De laatste 3 dagen moeten we onszelf bijna op een strandbedje vastsjorren om niet in zee geblazen te worden.

Voordat het weer omsloeg nog een paar mooie ritten met de quad gemaakt, o.a. naar de watervallen van Potami. Daar aangekomen die eindeloos lijkende, zelf in elkaar geflanste houten trap met die ongelijke treden, maar weer eens beklommen. Eenmaal boven kun je dan wat eten of drinken in een soort Oostenrijkse skihut, wij hebben het maar bij een cappucino gehouden. Terug wilden we eigenlijk via de weg gaan, maar de kelner vond dat we dan niet moesten doen. Er was daar niets te zien, de weg was 3 km. lang en de trap maar 800 m. Dus die trap ook maar weer af. Gevolg: 3 dagen giga spierpijn in mn bovenbenen.

Toen we een paar dagen in ons appartement zaten, bleek er iedere dag een uil in een boom boven ons terrasje te zitten. Volgens ingewijden betreft het een steenuil en deze jagen overdag. Dat betekent dus dat ie overdag wakker is, dit in tegenstellen tot die uil op de Boompjeswal, die de hele dag zit te pitten. Als ik 's morgens buiten kom, kijk ik omhoog, zeg "kalimera" en dan kijkt ie me met zo'n schuin koppie aan en als we gaan ontbijten zit ie ons tussen de takken door aandachtig te bestuderen. Als we nog een week of 3 zouden blijven kregen we hem denk ik wel handtam!!

Ik moet een paar oplettende lezers wel gelijk geven.