Nog steeds in de Peloponnesos

Vrijdag 15 september 2017
We hebben onszelf nog een paar mooie rustige dagen toegedacht op dit geweldige plekje. Een beetje boodschappen doen, zwemmen en relaxen. Het begon vandaag ook goed totdat Appie ff ging zwemmen en verstrikt kwam te zitten in een vissnoer. Hij begon wel te schreeuwen van: “Jan heb ie een mes”, maar die man heeft altijd wat te ouwehoeren, dus wij dachten “ja, zal wel”. Maar het duurde toch wel wat lang en hij stond daar een beetje wankel, dus Jan met een mes de zee in om Appie los te snijden. Die had inmiddels een schoen uitgetrokken omdat het snoer om zn teen zat en dat voelt niet echt lekker met al die keien. Met veel gedoe zijn ze beiden weer uit de zee gekomen, maar toen we ff later happy hour hadden, bleek Appie op een zeeëgel gestapt te zijn; hij had wel 25 van die stekels in zn voet. Eerst geprobeerd met een pincet die stekels eruit te halen, maar dat ging niet, dus Appie naar de apotheek en hij kwam terug met een zalfje. Dat heeft Ria er nu opgesmeerd, maar wat dat zalfje moet doen weten we eigenlijk nog niet. Appie heeft er niet veel last van en vanavond hebben we gezellig gegeten op een terrasje in het dorp.

Zaterdag alweer een rustig dagje. Af en toe haalt Ria nog zo’n stekel uit Appie zn voet. Sinds we een nieuwe accu hebben werkt alles weer als vanouds, de w.c. heeft nog steeds kuren, de t.v. doet het goed. Wat nieuw is voor ons, is dat de koelkast de hoge temperaturen niet aankan. We hebben alles uit de diepvries inmiddels op en maken deze niet meer vol, omdat ie gereserveerd moet worden voor bier en wijn, hihi!! Eigenlijk zouden we morgen door, want we moeten nu wel weer aan de stroom, een keer wassen en de hut weer eens schoonmaken, maar morgen blijkt er hier een triathlon te zijn wat natuurlijk wel leuk is om een keer mee te maken. Appie zit helemaal vol en laadt genoeg op, dus onze stekker bij hem ingeplugd, zodat het elektrisch is opgelost.

Gisteravond was het hier behoorlijk onrustig. De hele week komen hier ’s avonds wel auto’s en scooters, maar gisteren was het wel heel erg; het was natuurlijk zaterdag. Dat ging nog lang door en vanmorgen vroeg hoorden we ook weer van alles. Motoren van boten, pratende en roepende mensen, muziek en tegen 08.00 uur een toeter. Toen zijn we maar opgestaan en toen we de deur opengooiden, bleken de zwemmers voor de triathlon al in het water te liggen. Tegen 10.00 uur zijn we naar het dorp gelopen in de hoop wat van het fietsen en lopen te zien. Een Fransman die al een paar dagen hier bij ons staat wilde vanmorgen vertrekken, maar dit bleek niet mogelijk; de weg hiernaartoe was afgezet omdat dit een gedeelte van het parcours was, dus de Fransman moest zn vertrek nog even uitstellen. Tsja op zo’n gedoogplek word je hier natuurlijk niet voor gewaarschuwd. Onderweg zagen we hardlopers inlopen en fietsers hun nummer op de fiets plakken, dus we snapten er helemaal niets van. Op een terras maar eens aan één van de deelnemers gevraagd wat er nu eigenlijk allemaal gaande was. Hij vertelde dat er heel veel verschillende categorieën zijn, hijzelf ging 350 m zwemmen, 10 km fietsen en 2,5 km lopen. Vanmorgen wilde hij gezellig koffie drinken en een klein beetje sporten, vertelde ie (-: maar er was b.v. ook een groep die 100 km fietste. Al met al was het Grieks chaotisch, er was wel min of meer sprake van afzettingen, maar er liep en reed toch nog van alles en daar tussendoor kwamen er lopers binnen. Voor ons was het in ieder geval niet te volgen, maar wel gezellig. Op een gegeven moment maar terug naar de camper, waar we alles van een afstandje, lekker in de schaduw, konden volgen.

Maandagmorgen, na de koffie, dan toch vertrokken van ons perfecte plekje en via een mooie bergroute naar Drepano. We staan nu weer even op een camping, Argolic Strand Camping, want, behalve dat we de boel weer eens even helemaal op moesten laden, haddden we ook beide toiletten en de vuilwater-tank tjokvol; het werd dus echt tijd. Ook wel weer ff lekker om aan de stroom te staan, meteen de ventilator van de koelkast aangezet en ’s avonds de ventilator in het slaapgedeelte. De camping ligt trouwens mooi, pal aan zee, en ziet er prima uit. Vanmiddag even met de fiets naar Tolo, een dorp zo’n 3 km verderop, om een paar boodschappen te doen. Aan zee even een biertje gedronken en toen we terugkwamen zaten Appie en Ria op het terrasje van de camping, waar we nog maar even bij aangesloten zijn. Dit terras ligt ook aan zee en hier voel je nog een beetje wind, het was vandaag toch weer 34 graden. Ik had nooit verwacht dit nog eens te zeggen, maar van mij mag het nu wel eens een beetje afkoelen.

Ria wilde de wasmachine van de camping gisteren gebruiken, maar dat ging niet helemaal naar verwachting, met als gevolg dat ze om 18.00 uur de was nog op stond te hangen. Die krijgt ze dus niet meer droog, daarom besloten nog een dagje te blijven. Vanmorgen daarom het beddegoed nog maar even gewassen, kunnen we weer een poosje vooruit. Thole Feith heeft zo’n 7 km hier vandaan op een gedoogplek aan het strand gestaan, vlakbij het dorp Vivari. Dus na de koffie de fietsen gepakt en die richting uitgefietst. We hebben dat plekje inderdaad gevonden; het laatste stuk was een afdaling van zo’n 2 km met een afdalingspercentage van 10%. Toen we even stonden te kijken waar we heen moesten kwam er zo’n oude Griek die ons vertelde dat we daar echt heen moesten, want er was een geweldige taverne (zal wel familie geweest zijn). Jan vindt dat altijd helemaal geweldig en wil dan ook meteen die goede raad opvolgen. Maar toen ik die afdaling zag moest ik meteen aan zo’n bergetappe in het voorjaar in Frankrijk denken, waar ik het laatste stuk moest lopen en ook nog die zware fiets naar boven moest duwen. Bovendien is het hier ook nog eens zo’n 34 graden, dus ik vertikte het om daar naar beneden te gaan. Vanmiddag happy hour bij de camper. Inmiddels ben ik wat beter voorbereid en heb ik het eten vooraf al zo ver klaar, want dat hour worden er meestal wel 2 en dan heb ik geen zin meer om aardappels te schillen enz. Nu ging het van een leien dakje, sköttelbraai aan, vlees erin, vervolgens aardappels erin en nog een beetje groente en smullen maar!!

Woensdagmorgen de camping verlaten en richting Nafplio gereden. We wilden naar Karathona Beach, en na een bezoek aan de Lidl, hadden we deze plek ook snel gevonden. Maar voordat we ons helemaal geïnstalleerd hadden, sprak Appie een Duitser en die vertelde dat er net politie was geweest en die hadden gezegd dat er hier niet overnacht mocht worden op straffe van € 300,--. Dan maar naar de haven van Nafplio. Appie had hem al snel gevonden op zn navi, dus die voorop. We moesten natuurlijk weer dwars door de stad en op een gegeven moment waren we bij de haven en zegt de navi “linksaf”, wat Appie prompt doet. We hebben in die 3 weken dat we nu hier zijn nog geen markt gezien, maar nu was er één aan de haven, en Appie rijdt zo de markt op. Wij hadden de bocht ook al gemaakt en stonden met onze neus ook al op de markt, maar het was daar zo smal, dat we ff stonden te overleggen. Meteen komt er zo’n vrouwtje uit één van die kramen, druk gebarend van “nee nee, dat kan echt niet jongens”, maar wij konden niet meer voor- of achteruit. We hadden zo’n 3 à 4 meter ruimte en Jan aan het steken vooruit en achteruit en maar hopen dat iemand ons er tussen zou laten. Gelukkig troffen we een meelevende Griek, want meestal zijn het maar heethoofden, dus konden we weer invoegen. Appie kon, na een paar honderd meter over de markt gereden te zijn, gelukkig ook nog net een bocht maken en er weer af. Vervolgens via allerlei nog smallere straatjes, waar we ook eerst een paar keer moesten steken voordat we erin konden en vervolgens niet verder konden vanwege dubbel geparkeerde auto’s, alsnog naar de haven. Toen we hier eindelijk waren hadden we ook al snel besloten dat we hier niet wilden blijven. In het Facile-en-Route boek vonden we een camperplek in Kiveri, zo’n 16 km verderop. Toen we hier aankwamen stond er één Duitse camper en 2 Nederlandse. Wij de campers mooi in de lengte langs de zee geparkeerd, achter de 2 Nederlanders. Vervolgens komt er nog een Nederlandse camper die weer achter ons gaat staan, en dan blijkt dat we ook al met zn vijven in Epidavros hebben gestaan. Vervolgens liep het hier behoorlijk vol en inmiddels staan we al met zn elven. Blij dat we op tijd waren, want de laatsten konden niet meer aan zee staan.

Donderdag nog een mooi dagje in Kiveri. Vroeger…….toen je je vakantie nog boekte bij een reisbureau, had ik, na een hotel uitgezocht te hebben uit een folder met prachtige foto’s, nog wel eens de illusie dat we een accommodatie pal aan het strand hadden geboekt. Eenmaal op de plaats van bestemming bleken we meestal weer in één of andere torenflat te zitten, dus na enige tijd had ik voor mezelf uitgemaakt dat dat soort geweldige plekjes niet bestaan (in Europa). Maar ze bestaan dus echt wel, alleen moet je je eigen huis meenemen, want er staan geen hotels.

Vrijdagmorgen zijn we zo’n 30 km zuidelijker gereden naar Agios Andreas, weer zo’n superplek, aan een klein haventje. Appie en Ria wilden nog een dagje in Kiveri blijven. Sinds gisteren is het (gelukkig) iets minder warm. Er is meer wind en wat bewolking en we konden weer eens in de zon zitten. Gisteren tegen de avond de korte broek en hemdje vervangen door een kniebroek en shirt, voor het eerst sinds 4 weken!! We staan zo’n 3 km van het dorp af, maar hier aan de haven is wel een goede taverne, waar we wat gegeten en gedronken hebben.

Toen we hier naartoe reden hadden we onderweg een supermarkt gezien en daar wilden we vanmorgen naar toe fietsen. Toen Jan de fietsen uit de camper haalde, bleek er één een lekke band te hebben. Nou draait Jan zn hand niet om voor een lekke band, dus fiets op de blokken en plakken maar. Toen ie net klaar was kwamen de van Zeijstjes eraan. Even samen koffie gedronken, maar zij gingen verder, was hier veel te stil (wat wij al wel verwacht hadden, hihi). Gisteravond had er een zigeunerfamilie hun kamp opgeslagen bij Appie en Ria naast de deur en hadden ze hun camper nog verzet; gelukkig was er een eindje terug plaats omdat daar iemand vertrokken was. Toen ze weer vertrokken waren, zijn wij op de fiets gesprongen. We waren beide in de veronderstelling dat de supermarkt bij het dorp Agios Andreas lag, zo’n 3 km terug, maar uiteindelijk hebben we 12 km gefietst voordat we er waren. Het grootste deel moesten we langs een grote doorgaande weg fietsen, waar het gelukkig niet druk was. Jammer alleen dat die Grieken zich geen van allen aan de maximum snelheid of enig andere verkeersregel houden, wat het fietsen toch weer iets minder relaxed maakt. Het is 2 dagen wat minder warm geweest, maar vanmorgen was het weer als vanouds, bloedheet. Toen we terugkwamen van de supermarkt stak er echter weer een behoorlijk windje op en vanmiddag was er dan ook een waar kite-surf-spektakel op zee, top!! We wilden vervolgens gaan barbecueën, maar waren bang dat de satétjes weg zouden waaien, dus dat hebben we maar binnen gedaan.

Zondagmorgen om ongeveer 10.00 uur vertrokken naar Valtaki Beach in Gythion, waar Appie en Ria al zijn. Een rit van ongeveer 120 km, maar we gingen er vanuit dat we er wel even over zouden doen, want we moesten door bergachtig gebied en een pas over. De eerste 50 km reden we nog langs de kust, een prachtige route. Bij Sampatiki ging het landinwaarts, en de doorgaande weg ging weer weer dwars door een dorp, Leonido. Dat blijft een hachelijke onderneming, want die dorpen zijn echt niet berekend op die grote campers, maar we kwamen er mooi doorheen en aan het eind van het dorp kwamen we op een wat bredere weg. Vervolgens moesten we een steile bult op en linksaf, maar halverwege die bult zagen we een bord staan dat de weg was afgesloten vanwege wegwerkzaamheden. We konden niet zien hoe het daarboven verder ging, dus de camper maar een eindje achteruit geparkeerd en Jan te voet naar boven. Volgens de borden moesten we daar rechtsaf en Jan is daar een eindje heengelopen. Een Griek in ochtendjas stond daar iedereen de weg te wijzen. Toen Jan zei dat we erg groot waren keek ie een beetje bedenkelijk en zei dat we het maar moesten proberen (vertrouw nooit een Griek in ochtendjas). Vervolgens kwamen we in een wirwar van allemaal kleine straatjes, bovendien kregen we ook nog te maken met tegenliggers. Ik heb een poosje voor de camper uitgelopen, omdat we op het grootste gedeelte van de route geen tegenligger zouden kunnen passeren. Het werd alsmaar smaller en zelfs mensen in een huurauto zagen we een beetje angstig kijken naar de weg waar ze heen werden gestuurd. Uiteindelijk moesten we nog 2 bochten en zijn we eerst gaan kijken hoe dat eruit zag, maar eigenlijk konden we toen al niet meer terug. In de laatste bocht hadden we aan beide kanten van de camper ongeveer 5 cm speling. Jan kon beide kanten niet goed zien en ik liep achter de camper rond te springen om te kijken of hij nog een eindje naar voren kon of dat ie weer achteruit moest steken. Uiteindelijk hebben we hulp gekregen van een Griek die van de andere kant kwam en natuurlijk niet verder kon omdat wij daar aan het steken waren. Dat we daar zonder kleerscheuren doorheen gekomen zijn is een mirakel. Als we daar vast waren komen te zitten hadden we of de camper, of een huis af moeten breken. We zijn achteraf door verschillende mensen aangesproken die zich afvroegen hoe wij in godsnaam door dat dorp waren gekomen. Hierna ging het direkt de bergen in over een smalle, kronkelige, steile weg. We zijn eerst op zoek gegaan naar een parkeerplaats om koffie te drinken en dit avontuur even te verwerken. Vervolgens verder richting pas. Waarschijnlijk hadden we dit anders een enge weg gevonden, maar na dat dorp viel alles in het niets. Een eindje verder kwamen we door het dorp Kosmas, waar de doorgaande weg dwars over een terras liep, maar ook hier knalden we zonder blikken of blozen doorheen. Tegen 13.30 uur waren we op de camperplaats en heeft Ria een lekker bakkie koffie voor mij gezet en had Appie een biertje voor Jan, want daar was ie wel aan toe!!

Maandagmorgen besloten om dit stukje kust, dat bekend staat vanwege het scheepswrak dat hier ligt, te verlaten en een paar kilometer verder te rijden naar camping Meltemi in Gythion. We moeten weer aan de stroom en er moet weer gewassen worden. Toen mn wasje net buiten hing begon het iets te regenen; voor het eerst sinds we in Griekenland zijn. Gelukkig viel er niet veel, dus ik hoop dat morgen alles gewoon alsnog droogt.